Gdy przybyłyśmy na miejsce, poczułyśmy znaczenie i powagę tego miejsca. Miejsca, w którym odebrano życie milionom ludzi. Przechodząc przez słynną bramę z napisem „Arbeit Macht Frei”, uśmiechy zniknęły z naszych twarzy...
Paulina Damaske: „Najbardziej w pamięci utkwił mi widok pomieszczeń, w których spali więźniowie. Ciężko sobie wyobrazić, co musieli przeżywać. Jak nie ludzko ich traktowano, gdy kazano im stać w kilkanaście osób w małym pokoju przez całą noc, by na drugi dzień zapędzać ich do katorżniczej pracy”.
„Nad wejściem do pierwszego zwiedzanego budynku był napis „Kto nie pamięta historii, skazany jest na jej ponowne przeżycie”. Ta myśl towarzyszyła mi przez cały czas, kiedy patrzyłam na miejsca, w których kiedyś zmuszeni byli żyć ludzie” wspomina Ada Rybak. „Szczególne wrażenie wywarł na mnie pan stojący w korytarzu. Kiedy przechodziłam obok, podwinął rękaw i spojrzałam na wytatuowany numer na przedramieniu. Zrozumiałam, jak żywa i wciąż obecna wśród ludzi jest ta tragedia” – dodaje.
Ten wyjazd utkwił nam w pamięci, otworzył oczy i nauczył doceniać to, co mamy.
Julia Serowiecka, Aleksandra Gryka
